Tekst

Ik had een idee. Iets met vee en veeboeren. En dus vroeg ik een bevriende veehouder bij Kapelle om hulp. "Wil jij niet eens je zondagse pak aantrekken en op een monumentale zetel temidden van je koeien in de wei gaan zitten?" Dat wilde hij niet. Dacht misschien wel dat ik de draak met hem stak. Ook na enig aandringen kreeg ik het niet voor elkaar.

Toen vroeg ik zijn zoon Bou of hij er wat voor voelde en die wilde wel meewerken. En dus regelde ik een kar achter mijn auto, plaatste daarop een flinke rode fauteuil en reed ermee naar de weide met 40 melkkoeien. Bou stond al klaar in pakkie deftig. Gelukkig kennen die jongens het karakter van melkkoeien goed. Er was nog een broer van Bou meegekomen. Jan zou de koeien op afstand houden. Dat was nodig ook want melkkoeien zijn onbegrenst nieuwsgierig. Ze dromden vervaarlijk om de stoel heen maar met een flinke stok hield Jan ze net voldfoende op afstand. Ik maakte foto's en daarmee later in het atelier mijn schilderij. Intussen cirkelde Marjan, de zus van Bou en Jan, om ons heen om het niet alledaagse voorval te filmen. Later heeft Bou nog eens geposeerd want ik had geen goede foto's om zijn gizicht goed gedetaillerd te kunnen schilderen. Het is een groot en moeilijk schilderij geworden vooral omdat de verhoudingen van de koeien ten opzichte van de stoel eerst niet goed waren. Ik heb al die koeienpoten een paar maal moeten overschilderen.