Tekst

Toen ik voor mijn werkgever in de Povlakte in Italië bezig was, mocht ik in de weekenden naar Venetië.

Daar vrijdagavond aangekomen liep ik mijn benen onder mijn gat vandaan om een mooie schilderplek te zoeken voor de volgende ochtend. Ik ging naar de kade vlakbij de brug der zuchten en keek dan uit op het eilandje San Giorgio Maggiore. Ik stond naast een terras aan de waterkant en kreeg twee keer gratis koffie en een sorbet omdat "mijn werk goed was voor de klandizie" zoals de ober van het terras zei. Ik moest op zondagmiddag terug naar het hotel in de Povlakte en nam daarvoor de één van de openbare boten door het Canal Grande. Zo stond ik daar met een nog nat olieverfschilderij midden tussen de mensen op dat bootje. Niets aan de hand. Ging allemaal goed en ik had een mooi weekend en een schilderij vanaf een droomplek in Venezzia.